Max Klinger (1857, Leipzig -1920) was een Duitse symbolistische schilder, beeldhouwer, graficus en schrijver. Hij studeerde in Karlsruhe, was een bewonderaar van de etsen van Menzel en Goya en werd al snel zelf een bekwaam graveur. Begin jaren 1880 begon hij met het maken van sculpturen. Van 1883-1893 woonde hij in Rome en werd steeds meer beïnvloed door de Italiaanse Renaissance en oudheid. Zijn bekendste werk is een serie van tien etsen getiteld Paraphrase on the Finding of a Glove (1881). Deze afbeeldingen zijn gebaseerd op beelden die Klinger in zijn dromen kreeg na het vinden van een handschoen op een ijsbaan. De platen suggereren verschillende psychologische toestanden of existentiële crises waar de hoofdpersoon van de kunstenaar mee te maken heeft. Klinger reisde jarenlang door de kunstcentra van Europa voordat hij in 1893 naar Leipzig terugkeerde. Sinds 1897 concentreerde hij zich vooral op de beeldhouwkunst; zijn marmeren beeld van Beethoven maakte integraal deel uit van de Weense Secession-tentoonstelling van 1902. Klinger werd door veel kunstenaars genoemd als een belangrijke schakel tussen de symbolistische beweging van de 19e eeuw en het begin van de surrealistische bewegingen van de 20e eeuw.