Johannes Hubertus Leonardus de Haas, ook bekend als Jan de Haas was een Nederlandse dierenschilder en was vooral geïnteresseerd in koeien. Hij wordt gerekend tot de eerste generatie van de Haagse School.

Hij groeide op in Amsterdam en verhuisde daarna naar Haarlem. In Haarlem studeerde hij bij de kunstenaar Pieter Frederik van Os, samen met Paul Gabriël en Hendrik Dirk Kruseman van Elten. Met deze twee kunstenaars verhuisde hij vervolgens naar Oosterbeek waar ze in contact kwamen met Johannes Warnardus Bilders, een landlandschilder. Hij trouwde later met de dochter van Bilders, Caroline.

In 1855 werden enkele schilderijen in Parijs tentoongesteld en kreeg hij goede kritieken van Jean Baptiste Gustave Planche, die een bekend kunstcriticus was. Later verhuisde hij naar Brussel en raakte bevriend met William Roelofs. Zijn andere vriend Gabriël verhuisde ook naar Brussel en de Haas schilderde vee in de landschappen voor zowel Roelofs als Gabriël.

De Haas had veel invloed op het doorgeven van de stijl van de school van Barbizon aan de schilders in Oosterbeek. Hij ontving meerdere gouden medailles, voor zijn tentoonstelling in Utrecht in 1860 en voor zijn werk op de tentoonstelling in München in 1869.