Jacob Ritsema (1869, Haarlem - 1943, N.-H.), volledige naam Jacob Coenraad Ritsema, was een Nederlandse schilder van de Haagse School. Zijn vader was steendrukker en drukker. Jacob studeerde van 1884 tot 1889 aan de Staatliche Kunstakademie in Düsseldorf (Duitsland). Na zijn terugkeer in Nederland volgde hij schilderlessen bij Paul Joseph Constantin Gabriël. Kort na 1900 opende hij een atelier in Haarlem, waar hij samenwerkte met zijn zus Coba, die ook schilder was. In 1911 trouwde hij met Alijda van den Broeck en verhuisde naar Den Haag. In 1922 keerde hij terug naar Haarlem. Ritsema schilderde dorpsgezichten en stadsgezichten, kerkinterieurs, landschappen, portretten en stillevens. Hij was actief in de periode 1889-1943. Hij woonde en werkte onder meer in 's-Gravenland, Kortenhoef, Scheveningen, Elspeet/Nunspeet. Ook reisde hij rond in Frankrijk en Italië. Van 1938 tot 1943 woonde hij in Laren. Ritsema werd onderscheiden met de Ritsen van Collen-prijs. Hij was lid van Sint Lucas, Amsterdam; Arti et Amicitiae, Amsterdam; de Haagse Kunstkring, en Pulchri Sudio, Den Haag. Zijn werken bevinden zich in de collecties van het Haags Gemeentemuseum en het Stedelijk Museum, Amsterdam.