Alfred Auguste Janniot (1889-1969), geboren in Montmartre, Parijs. Hij studeerde aan de École Nationale des Beaux-Arts in Paris en was leerling van Injalbert. Na zijn militaire diensttijd werd hij gemobiliseerd tijdens WOI. Daarna ging hij direct weer aan het werk als beeldhouwer. Hij won in 1919 Prix de Rome en vertrok naar de Villa de Medici in Rome, daar maakte hij zijn meesterwerk 'Hommage à Jean Goujon'. Het werk was in 1925 op de Wereldtentoonstelling Arts Décoratifs te bewonderen in het paviljoen van goede vriend en bewonderaar Emile Ruhlmann. Hij meerdere werken in commissie gemaakt voor Emile Ruhlmann.

Janniot was geïnspireerd door de Grieks-Romeinse mythologie en de bijbel. Hij ontwikkelde een neo klassieke stijl maar met een modernistische gestileerde interpretatie en had veel succes.

Hij werd ook sterk beïnvloedt door Antoine Bourdelle, die hem veel technieken in steen heeft geleerd.

Hij kreeg in 1928 de opdracht om de stenen reliëfs van de facade voor het Musée Coloniale te maken, destijds bedoeld voor de Koloniale Wereldtentoonstelling in 1931. Hij heeft daar 2 jaar aan gewerkt, samen met ingehuurde beeldhouwers die zijn ontwerpen hielpen maken. Tegenwoordig dient het gebouw als museum in Parijs en is het wereldberoemd door de prachtige indrukwekkende reliëfs van oceanen, schepen, jungle, met dieren als zebra's, olifanten en vele andere dieren.

Ook de gouden facade van 'Maison Francaise' in het Rockefeller Center, New York is van zijn hand evenals de beroemde entree van Palais Tokyo (1937). Hij heeft gedurende zijn werkzame leven veel architecturale en monumentale beeldhouwwerken gemaakt zoals fonteinen, monumenten en bas reliëfs, maar ook bas-reliëfs gemaakt voor de grote salon van de grote oceaanstomers als SS Ile-de-France (1927) en de SS Normandie (1935).

Hij trouwt in 1933 met zijn mooie jongere vrouw Cécile Garny, die altijd zijn muze blijft en vele malen door hem is vereeuwigd in steen of brons, of in gips, zoals bij deze uitzonderlijke gips het geval is.

Tijdens WOII werd zijn atelier totaal verwoest bij een bombardement, waardoor veel van zijn werk voorgoed verloren is gegaan.

In 1945 werd Janniot professor beeldhouwen aan de École des Beaux-Arts, naast zijn drukke carrière.