Marjolein van Haasteren (1967) werkt met de uiterlijke verschijningsvormen van de natuur. Haar schilderijen zijn fictie-vullende landschappen, zonder menselijke aanwezigheid. In transparante lagen zoek ik naar de landschappelijke vorm, op de grens van figuratie, abstractie en romantiek. Mede door de filmische sfeer roepen de schilderijen universele herinneringen op: iedereen herkent de beelden, niemand weet precies waar of wanneer, "zegt de kunstenaar. De schilderijen van het Hades-project hangen bij Morren Galleries. Deze tonen een selectie van verhalen uit de onderwereld en hebben elementen die doen denken aan Jugendstil en de romantiek, uitgevoerd met een losse hand en strakke lijnen. Het begin van het project betreft de Griekse onderwereld. Een donkere wereld met moerassen, velden en rivieren. Twee van deze onderwereldrivieren zijn de Lethe en Mnemosyne. Als je van de Lethe drinkt, vergeet je je vroegere leven, met de Mnemosyne zul je je leven herinneren. Ik hou van het idee van keuze. Deze rivieren zijn dan ook het onderwerp van een serie werken waarin ik me zowel onder als boven het wateroppervlak beweeg, 'volgens de kunstenaar'. Water is een terugkerend element voor Marjolein van Haasteren. Als schilder beweegt zij zich zowel onder als boven het wateroppervlak. Met de mythologie als uitgangspunt blijft haar oeuvre evocatief, zonder verhalend te zijn. ONDERWERPEN 1988 - 1993 Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag (KABK)
