Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema
Ave Caesar! Io Saturnalia!  by Lawrence Alma-Tadema

Ave Caesar! Io Saturnalia! 1895

Lawrence Alma-Tadema

Impression sur papier Fine ArtTirage photographique
35 ⨯ 47 cm
ConditionVery good
Prix sur demande

Gallerease Selected

  • Sur l'oeuvre d'art

    Originele fotogravure gedrukt op zwaar crèmekleurig papier naar het schilderij 'Ave Caesar! Io Saturnalia!' in 1880. Afmetingen van de afbeelding: 11,5 cm bij 23 cm Papierformaat: 35 cm bij 47 cm Toen de moordenaars van Gaius de menigte buitensloten onder het voorwendsel dat de keizer alleen wenste te zijn, werd Claudius met de rest verdreven en trok hij zich terug in een appartement dat het Hermaeum werd genoemd; en even later, in grote schrik door het nieuws van de moord, sloop hij weg naar een balkon in de buurt en verborg zich tussen de gordijnen die voor de deur hingen. Terwijl hij daar ineenkromp, zag een gewone soldaat, die in het wilde weg rondsloop, zijn voeten en wilde hem vragen wie hij was, trok hem naar buiten en herkende hem; en toen Claudius van schrik aan zijn voeten viel, riep hij hem uit tot keizer. Alma-Tadema's toespelingen op Seutonius' beschrijving zijn onmiskenbaar. De scène speelt zich af in het Hermaeum (Huis van Hermes), zoals blijkt uit de met bloed besmeurde herm, of buste, van Augustus op de achtergrond. Claudius, een bekende lafaard, keizerlijke imbeciel en onwaarschijnlijke kandidaat voor het keizerschap, krimpt ineen van afschuw wanneer de wacht zijn felrode schoenen en ware identiteit herkent. Caligula kan ook worden herkend aan zijn voeten; hij is vrijwel zeker de eigenaar van de felgroene laarzen die uit de stapel lijken steken. Zoals de kunsthistoricus R.J. Barrow heeft opgemerkt, zijn de groene laarzen "een geestige verwijzing naar Caligula's naam, die Ôkleine laarzenÕ betekent, bedacht toen hij als kind het kostuum van soldaat droeg, met militaire laarzen aan". Het hele schilderij is in feite een geestige kritiek op Rome, waarbij het verachtelijke heden wordt afgezet tegen een heroïscher verleden. Ondanks de beroemde onderwerpen heeft Een Romeinse Keizer dus een gemeenschappelijk thema met de meer huiselijke schilderijen van de kunstenaar: het is onheroïsch. Het schilderij verschilt echter van afbeeldingen uit het dagelijkse leven in die zin dat het geen toonbeeld is van grootheid waarmee de Britten zich gemakkelijk zouden kunnen identificeren, of zich zelfs maar mee zouden willen identificeren. De onderwerpen zijn tegelijkertijd vorstelijk en meelijwekkend. Er is een duidelijke discrepantie tussen de keizerlijke status van Claudius en zijn afgetobde fysieke toestand. Een muurschildering van de slag bij Actium, ter viering van Octavianus' overwinning op Marcus Antonius en Cleopatra in 31 VC, is onheilspellend afgesneden. Aan de rechterkant van het doek staat het huisaltaar van de keizerlijke familie, "met de nadruk op het feit dat Caligula werd vermoord voor het altaar van zijn nobelere voorvaderen". Net als zijn literaire inspiratie Suetonius, geeft Alma-Tadema deze gebeurtenis een geamuseerde oneerbiedigheid en ironie mee.

  • Sur l'artiste

    Lawrence Alma-Tadema est l'un des artistes romantiques les plus renommés de la Grande-Bretagne de la fin du XIXe siècle. Il est né aux Pays-Bas sous le nom de Laurens Tadema, dans la famille du notaire de la ville. Plus tard, alors qu'il essayait de se faire une place dans le monde de l'art, il a changé l'orthographe de son prénom en «Lawrence», plus anglais, et a inclus son deuxième prénom «Alma» dans son nom de famille. les «A» dans les catalogues d'exposition.

    Enfant, il a été décidé qu'Alma-Tadema poursuivrait la carrière d'avocat, mais il a souffert d'une dépression mentale et physique à l'âge de quinze ans. Il a été diagnostiqué comme consommant, on lui a donné peu de temps pour vivre, et donc libre de poursuivre une vie de loisirs et de plaisir. Une fois livré à lui-même, il a décidé d'étudier l'art, car sa mère avait payé des cours d'art dans sa petite enfance et c'était l'un de ses intérêts. Il a retrouvé la santé et a étudié à l'Académie royale d'Anvers en 1852, où il a remporté plusieurs prix respectés. Son premier travail majeur a été exposé en 1858, et il a remporté de nombreux éloges de la critique et a fait sensation dans le monde de l'art. En 1862, il s'installe dans son propre atelier pour poursuivre sa carrière personnelle dans l'art.

    En 1869, Alma-Tadema perd sa femme de six ans à cause de la variole. Inconsolable et déprimé, il a cessé de peindre et sa santé était défaillante. Sous les conseils de son médecin, il se rend en Angleterre pour un diagnostic médical, où il est invité dans la maison d'un collègue peintre, Ford Madox Brown. C'est ici qu'il a posé les yeux sur Laura Theresa Epps, qui avait 17 ans à l'époque, et est tombé follement amoureux d'elle. Alma-Tadema profite du déclenchement de la guerre franco-prussienne pour s'installer en Angleterre, où il ne perd pas de temps à contacter Laura et à la souscrire à des cours d'art privés. C'est au cours d'une de ces leçons qu'Alma-Tadema a proposé, et ils se sont mariés peu de temps après. Alma-Tadema avait 34 ans et la mariée 18 ans. Alma-Tadema a passé la prochaine partie de sa vie à voyager à travers l'Europe et à profiter du succès continu de ses peintures. En tant qu'homme, ses accès de mauvaise humeur étaient atténués par sa personnalité extravertie et chaleureuse et son sens de la malice. Travailleur perfectionniste et obsessionnel, il a également innové une nouvelle technique de numérotation, qui a rendu difficile pour les faussaires de faire passer des œuvres non originales.

    Dans ses dernières années, bien que sa production artistique ait quelque peu diminué, il a connu un succès continu, devenant finalement l'un des peintres les plus riches du 19ème siècle. Il a été fait chevalier en Angleterre en 1899. En 1912, Alma-Tadema a voyagé en Allemagne pour subir un traitement pour un ulcère de l'estomac, et est mort en Allemagne à l'âge de 76 ans. Après sa mort, son travail a été la plupart du temps ignoré. En raison des changements radicaux en cours dans l’art, le génie artistique d’Alma-Tadema ne reviendra pas aux yeux du public avant les années 1960. Son travail méticuleux avait depuis été utilisé comme matériau source pour des dizaines de films hollywoodiens.

     

Êtes-vous intéressé par l'achat de cette oeuvre?