Imi Knoebel (geboren in Dessau, 1940) beschouwt zichzelf in de eerste plaats als schilder. In zijn werk is hij sterk beïnvloed door grootheden als Piet Mondriaan en Kazimir Malevich, terwijl kunstenaars als Blinky Palermo en Lucio Fontana eveneens een belangrijke rol speelden in zijn artistieke ontwikkeling.
Knoebel maakt gebruik van diverse schilderkunstige technieken en middelen, zoals kleur, verfstreken, verschillende dragers en bewerkte en onbewerkte oppervlakken. Hij construeert zelf de raamwerken waarop zijn werken zijn gespannen. Tegelijkertijd speelt volume, dat traditioneel meer geassocieerd wordt met beeldhouwkunst, een opvallende rol in zijn werk.
Knoebel presenteert bijvoorbeeld platte, onbewerkte platen hardboard en spieramen in stapelingen en ruimtelijke composities. Sommige van zijn werken roepen herinneringen op aan de Amerikaanse Minimal Art. Toch onderscheidt Knoebel zich van deze stroming door niet te streven naar anonimiteit of herhaling. In plaats daarvan hanteert hij een systematische werkwijze om juist openheid en dynamiek te creëren. Dit is met name zichtbaar in zijn installatie Raum 19 (1968, opnieuw uitgevoerd in 1992), geïnspireerd op een ruimte die hij in de jaren zestig deelde met de schilders Jörg Immendorf en Blinky Palermo aan de Kunstacademie van Düsseldorf.
De installatie bestaat uit een verzameling objecten, sokkels en spieramen die ogenschijnlijk willekeurig zijn opgeslagen. Hoewel de panelen en lijsten verwijzen naar het schildersvak, vormen ze samen een driedimensionale sculptuur. Het hardboard blijft onbeschilderd, maar de vormen zijn met uiterste precisie uitgevoerd. Dit werk, dat de grenzen tussen disciplines opzoekt en het tweedimensionale met het driedimensionale verweeft, kan gezien worden als Knoebels antwoord op de invloed van Joseph Beuys, bij wie hij aan de Kunstacademie in Düsseldorf heeft gestudeerd.
