Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont
Kleine coupe 'Trois frises' by François-Emile Décorchemont

Kleine coupe 'Trois frises' 1923

François-Emile Décorchemont

Pâte de VerreGlas
6 ⨯ 8 cm
ConditionExcellent
Momenteel niet beschikbaar via Gallerease

Dille Art

  • Over kunstwerk

    Small coupe 'Trois frises' by the famous French glass artist François-Emile Décorchemont (1880-1971). Décorchemont only made a few copies of each model, often no more than 12, sometimes if a model was loved a little more, sometimes only 3 were made. Because each coupe or vase is made in a different color scheme or with multiple colors, each work is unique. This is not the only coupe with three friezes, a slightly larger and differently designed example dates from 1923, 'Bol trois frises feuilles'. This smaller coupe has a conical shape and stands on a narrow foot. The friezes have a stylized wave pattern. The coupe is made of pâte de noche in the colors light blue/grey and a deep brown-grey color, with a hint of purple-pink here and there. The coupe has a height of 6.5 cm and a diameter of 8.5 cm. The coupe is numbered on the bottom and signed with the well-known Décorchemont hallmark in the form of a scallop, which he chose as a reference to his hometown Conches-en-Ouches. The glass of Décorchemont is highly sought after and was sold at the time by the renowned Galerie van Géo Rouard in Paris. Today his work can be admired in various museums, such as Musée D'Orsay and Musée des Arts Décoratifs in Paris.

  • Over kunstenaar

    François-Emile Décorchemont (Frankrijk, 1880-1971), hij werd geboren in een artistieke familie waar beide ouders beeldend kunstenaar waren.

    Zijn vader gaf ook les op de École Nationale des Arts Decoratifs en François volgde daar ook zijn opleiding van 1896-1900. Daarnaast werkte hij thuis in het pottenbakkersatelier van zijn ouders. Hij schilderde en maakte keramiek.

    In 1902 raakte hij zo geïnspireerd door het werk in pâte de verre van de glaskunstenaar Albert Dammouse dat hij ook ging experimenteren met dit moeilijke materiaal.
    Décorchemont schilderde vooral landschappen en in 1903 debuteerde hij op de Salon des Artistes Français met schilderijen en enkele vazen van pâte de verre. Hij ontving een eervolle vermelding voor zijn vazen.

    Hierna ging hij zich volledig richten op het werken met pâte de verre en bleef experimenteren. Deze vroege experimenten verliepen moeizaam, het materiaal is zo moeilijk om mee te werken en zo kwetsbaar en ook duur, de oventijd kan wel enkele dagen zijn. Toch zette hij door en exposeerde regelmatig op de Parijse Salons, met succes, hij ontving meerdere prijzen en zelfs een reisbeurs in 1908 waar hij dankbaar gebruik van maakte.

    Bij zijn terugkeer vestigde hij zich in Conches-en-Ouches. Hij ging toen ook gebruik maken van de cire-perdue techniek, (verloren was techniek) waardoor hij de glans van edelstenen op het pâte de verre probeerde te verkrijgen. Hij experimenteerde nog steeds, met diverse materialen, temperaturen en oventijd. Elk werk werd gepolijst, soms werd een motief gesneden en omdat pâte de verre vaak onregelmatigheden heeft zoals luchtbellen werden grote luchtbellen en andere oneffenheden bijgeslepen.

    In 1910 weet hij ook doorzichtig pâte de verre te maken. De vormen veranderden, afhankelijk van de gebruikte techniek. Vazen en kommen waren dikker en vaak wat dieper van kleur, zijn decors werden iets eenvoudiger, vissen, scarabees, libelle's, blad- en bloemmotieven en maskers in reliëf.

    Hij liet zijn nieuwe werk zien op de Salon des Artistes in 1911 en in 1912 op de Salon d'Automne en ontving meteen de gouden medaille.

    In 1914 was Décorchemont gedwongen alle productie stop te zetten vanwege het uitbreken van WOI, pas in 1919 werd het werk hervat. De eerste jaren maakte hij hetzelfde werk als voor de oorlogsjaren, regelmatig verwerkte hij maskers in zijn ontwerpen, als symbool van angst voor oorlog en de sereniteit van de vrede.

    Tijdens de jaren 20 werden de ontwerpen van Décorchemont vaak wat gestileerder, hij ging ook geometrische patronen gebruiken. De figuren werden vaak verwerkt in zijn handgrepen, zoals kameleons, slangen, vissen en kariatiden. De kleuren bleven merendeels zoals ze waren, maar vaak werd het glas gemarmerd, gestreept en maakte hij ook gebruik van de vele luchtbelletjes die in het maakprocedé ontstonden. Hij ging ook schildpad imiteren.

    Décorchemont's roem steeg snel en hij kreeg veel eervolle posities bij de diverse Parijse Salons. Zijn werken werden (en zijn dat nog steeds) erg kostbaar.

    Hij exposeerde ook op de Exposition Internationale des Arts Decoratifs in 1925 in Parijs. Zijn werk is in meerdere paviljoens te zien, zoals Jacques Ruhlmann's "Hotel d'un Collectioneur". Hij ging ook deelnemen aan grote internationale speciale tentoonstellingen, onder andere in Genève, de VS, Athene, Amsterdam en Barcelona.

    Zijn vaste galerie was Maison Géo (Galerie Rouard Paris), een galerie die kunst aanbood van alle grote vooruitstrevende kunstenaars op het gebied van toegepaste kunst destijds, zoals Jean Luce, Marinot, Heiligenstein, Goupy, Navarre, Thunet Sala, Mayodon etc.

    Eind 1920 waren zijn ontwerpen alleen nog puur geometrisch van vorm met minimale decoratie. Vaak werden er vlakken geslepen om de kubistische vorm te benadrukken.

    In de jaren '30 werd zijn productie veel minder doordat hij helemaal opging in het maken van glas in lood. Na WOII ging hij weer werken met pâte de verre, op kleine schaal, naast zijn glas in lood. Dit bleef hij doen tot zijn dood in 1971, hij was toen 91 jaar oud.

Bent u geïnteresseerd om dit kunstwerk te kopen?