Over de kunstenaar

François-Emile Décorchemont (Frankrijk, 1880-1971), hij werd geboren in een artistieke familie waar beide ouders beeldend kunstenaar waren. Zijn vader gaf ook les op de École Nationale des Arts Decoratifs en François volgde daar ook zijn opleiding van 1896-1900. Daarnaast werkte hij thuis in het pottenbakkersatelier van zijn ouders. Hij schilderde en maakte... Lees meer

François-Emile Décorchemont (Frankrijk, 1880-1971), hij werd geboren in een artistieke familie waar beide ouders beeldend kunstenaar waren.

Zijn vader gaf ook les op de École Nationale des Arts Decoratifs en François volgde daar ook zijn opleiding van 1896-1900. Daarnaast werkte hij thuis in het pottenbakkersatelier van zijn ouders. Hij schilderde en maakte keramiek.

In 1902 raakte hij zo geïnspireerd door het werk in pâte de verre van de glaskunstenaar Albert Dammouse dat hij ook ging experimenteren met dit moeilijke materiaal.
Décorchemont schilderde vooral landschappen en in 1903 debuteerde hij op de Salon des Artistes Français met schilderijen en enkele vazen van pâte de verre. Hij ontving een eervolle vermelding voor zijn vazen.

Hierna ging hij zich volledig richten op het werken met pâte de verre en bleef experimenteren. Deze vroege experimenten verliepen moeizaam, het materiaal is zo moeilijk om mee te werken en zo kwetsbaar en ook duur, de oventijd kan wel enkele dagen zijn. Toch zette hij door en exposeerde regelmatig op de Parijse Salons, met succes, hij ontving meerdere prijzen en zelfs een reisbeurs in 1908 waar hij dankbaar gebruik van maakte.

Bij zijn terugkeer vestigde hij zich in Conches-en-Ouches. Hij ging toen ook gebruik maken van de cire-perdue techniek, (verloren was techniek) waardoor hij de glans van edelstenen op het pâte de verre probeerde te verkrijgen. Hij experimenteerde nog steeds, met diverse materialen, temperaturen en oventijd. Elk werk werd gepolijst, soms werd een motief gesneden en omdat pâte de verre vaak onregelmatigheden heeft zoals luchtbellen werden grote luchtbellen en andere oneffenheden bijgeslepen.

In 1910 weet hij ook doorzichtig pâte de verre te maken. De vormen veranderden, afhankelijk van de gebruikte techniek. Vazen en kommen waren dikker en vaak wat dieper van kleur, zijn decors werden iets eenvoudiger, vissen, scarabees, libelle's, blad- en bloemmotieven en maskers in reliëf.

Hij liet zijn nieuwe werk zien op de Salon des Artistes in 1911 en in 1912 op de Salon d'Automne en ontving meteen de gouden medaille.

In 1914 was Décorchemont gedwongen alle productie stop te zetten vanwege het uitbreken van WOI, pas in 1919 werd het werk hervat. De eerste jaren maakte hij hetzelfde werk als voor de oorlogsjaren, regelmatig verwerkte hij maskers in zijn ontwerpen, als symbool van angst voor oorlog en de sereniteit van de vrede.

Tijdens de jaren 20 werden de ontwerpen van Décorchemont vaak wat gestileerder, hij ging ook geometrische patronen gebruiken. De figuren werden vaak verwerkt in zijn handgrepen, zoals kameleons, slangen, vissen en kariatiden. De kleuren bleven merendeels zoals ze waren, maar vaak werd het glas gemarmerd, gestreept en maakte hij ook gebruik van de vele luchtbelletjes die in het maakprocedé ontstonden. Hij ging ook schildpad imiteren.

Décorchemont's roem steeg snel en hij kreeg veel eervolle posities bij de diverse Parijse Salons. Zijn werken werden (en zijn dat nog steeds) erg kostbaar.

Hij exposeerde ook op de Exposition Internationale des Arts Decoratifs in 1925 in Parijs. Zijn werk is in meerdere paviljoens te zien, zoals Jacques Ruhlmann's "Hotel d'un Collectioneur". Hij ging ook deelnemen aan grote internationale speciale tentoonstellingen, onder andere in Genève, de VS, Athene, Amsterdam en Barcelona.

Zijn vaste galerie was Maison Géo (Galerie Rouard Paris), een galerie die kunst aanbood van alle grote vooruitstrevende kunstenaars op het gebied van toegepaste kunst destijds, zoals Jean Luce, Marinot, Heiligenstein, Goupy, Navarre, Thunet Sala, Mayodon etc.

Eind 1920 waren zijn ontwerpen alleen nog puur geometrisch van vorm met minimale decoratie. Vaak werden er vlakken geslepen om de kubistische vorm te benadrukken.

In de jaren '30 werd zijn productie veel minder doordat hij helemaal opging in het maken van glas in lood. Na WOII ging hij weer werken met pâte de verre, op kleine schaal, naast zijn glas in lood. Dit bleef hij doen tot zijn dood in 1971, hij was toen 91 jaar oud.

Kunstwerken

Filter Kunstwerken
  • Categorie
  • Prijs
  • Stijl
  • Kleur
  • Eigenschappen
Verwijder alle filters

1 kunstwerk te koop van François-Emile Décorchemont

Sorteren oponlangs toegevoegd
All artworks