Eugène Galien-Laloue

Biografie
1854 - 1914

Over de kunstenaar

Eugène was een Franse kunstenaar van Frans-Italiaanse ouders en werd op 11 december 1854 in Parijs geboren. Hij werd populair met zijn straatscènes, meestal geschilderd in de herfst of winter.

Zijn schilderijen uit het begin van de jaren 1900 geven een goed beeld van de tijd waarin hij leefde: een gelukkig, druk Parijs, la Belle Époque, met paardenkoetsen, karrenwagens en de eerste omnibussen. De werken van Galien-Laloue worden niet alleen gewaardeerd om hun bijdrage aan de kunst van de 20e eeuw, maar ook om de eigenlijke geschiedenis, die ze documenteren.

Zijn werk is te zien in het Musée des Beaux-Arts, Louvier; Musée des Beaux-Arts, La Rochelle; Mulhouse, Frankrijk. Een typisch Galien-Laloue-schilderij toont trottoirs en lanen vol met mensen of toeristen die zich mengen voor de monumenten van de hoofdstad. Hij schilderde ook de landschappen van Normandië en Seine-et-Marne, evenals militaire scènes die hij in 1914 liet maken. De Republiek Frankrijk selecteerde Galien-Laloue als 'oorlogskunstenaar', zowel tijdens de Frans-Pruisische oorlog als tijdens de Eerste Wereldoorlog, voornamelijk in aquarel.

Sommige kunstenaars of schrijvers nemen genoegen met een pseudoniem om hun werk te verhullen. Eugène Galien Laloue was bijzonder bedreven in het vaststellen van verschillende identiteiten, aangezien hij in de loop van zijn carrière onder drie pseudoniemen werkte: J. Lievin - naar een soldaat die hij tijdens de Frans-Pruisische oorlog ontmoette, E. Galiany - een Italiaanse versie van zijn eigen namen, en L. Dupuy - naar Dupuy Léon die in dezelfde streek woonde. Hoewel dit drie bevestigde namen zijn die hij gebruikte, is het mogelijk dat hij ook andere namen gebruikte. Zelfs zijn naam "Galien" is twijfelachtig, omdat hij die soms met een "l" heeft gespeld en op zijn geboorteakte "Gallien" staat. Waarom de kunstenaar zich zoveel moeite getroost heeft om het publiek en de historici in verwarring te brengen, is de vraag die nog moet worden beantwoord.  Ondanks de preoccupatie met het teruggetrokken karakter van deze man, heeft hij met zijn koele palet Parijs en het omringende landschap uitgebeeld; daarmee werd hij een andere blokfluit van het populaire Parijse leven. Hij bracht zijn architectonische belangstelling voor Parijs in evenwicht met verschillende landschapsgezichten en was een even bekwame, zo niet bekwame tekenaar. 
Hij had een teruggetrokken persoonlijkheid, wat ook de redenen voor zijn talrijke pseudoniemen kan verklaren. Hij gaf de voorkeur aan de eenzaamheid van zijn atelier en schilderde zijn werken dus niet helemaal ter plaatse. In tegenstelling tot veel andere kunstenaars hield hij er niet van om te reizen en veel van zijn opvattingen over andere steden of landen werden geïnspireerd door ansichtkaarten en foto's, een tendens die bij veel kunstenaars steeds meer ingang vond naarmate de fotografie een meer gevestigde vorm van gebruik kreeg. Noë Willer gaat verder in op de unieke persoonlijkheid van deze kunstenaar (pag. 16):

Hij was niet excentriek maar altijd conservatief, praktisch een royalist.  Hij was geobsedeerd door zijn schilderkunst.  In zijn privéleven vond hij de eenvoud verleidelijk: hij trouwde met drie zussen, de een na de ander (beginnend met de jongste en eindigend met de oudste).  Ze hadden allemaal naast hem gewoond.  Hij leefde een monastiek leven.  Alle wereldse bezigheden, spelletjes, alcohol, het plezier van het vlees waren niet voor hem. Het fietsen naar plaatsen in Parijs om te schilderen was zijn enige lichaamsbeweging. 

Zijn persoonlijkheid hield hem op een afstand van zijn tijdgenoten die op dezelfde manier werkten. Hij hield zich meer bezig met de verkoop van zijn schilderijen, waarvan hij nauwgezette aantekeningen bijhield, maar toch elk schilderij voor dezelfde prijs verkocht. Tot 1889 nam hij actief deel aan de jaarlijkse Parijse Salons, waar hij twee gouaches Bernay (Bernay) en Bords de la Meuse (Maasbanken) tentoonstelde. Na dit punt nam hij een sabbatical van vijf jaar, waarin zijn dochter werd geboren; hij keerde terug naar de tentoonstelling in 1904 met Le Boulevard Bonne Nouvelle (De Bonne Nouvelle Boulevard). Hij diende ook zijn werken in voor tentoonstellingen in Angers en Saint Quentin, waar zijn werk de volgende recensie kreeg (Willer, pg. 33):

Opnieuw noemen we de heer Eugène Galien Laloue voor zijn prachtige gouaches, zo vol als olie, die het meest schilderachtig de populaire wijken van Parijs laten zien.     

 

Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, werd hij vrijgesteld van militaire dienst omdat hij zich vrijwillig had aangemeld voor de Frans-Pruisische oorlog. Hij was te oud om aan de oorlog deel te nemen. In plaats daarvan ging hij naar zijn doek en schilderde hij scènes van soldaten die zich midden in de strijd bevonden, waarbij hij veel aandacht besteedde aan het decor en andere details, zoals hun kostuums en de actie van hun betrokkenheid.  Zijn eigen eerdere militaire ervaring moet hem geïnspireerd hebben, want in zijn militaire taferelen krijgen zijn figuren een prominentere rol dan in zijn Parijse taferelen of zijn landschapsschilderijen.  Hij identificeerde zich met deze soldaten. 

Galien Laloue bleef schilderen tot 1940, toen hij de arm brak waarmee hij zijn penseel vasthield. Ondanks zijn terughoudendheid om zich met anderen te integreren, bieden zijn schilderijen een record van laat 19de en vroeg 20ste eeuws Parijs, waarbij hij zich niet zozeer richt op de relatie tussen de burgers, maar meer op de architectonische aspecten van de stad.  Hij verhuisde vele malen uit Parijs om de landschappen van Normandië en de omgeving van Barbizon af te beelden, waardoor hij voor korte tijd zijn thuisbasis in Fontainebleau had.  Terwijl zijn Parijse taferelen vaak van de herfst en de winter waren, gaf hij er de voorkeur aan om het landschap te documenteren tijdens de lichtere maanden van de lente en de zomer. Hij documenteerde ook het leven langs de kanalen en de oevers van de zee en de rivieren, waarbij hij interesse toonde voor de maritieme exploten.  Hij was zeer populair geworden bij zowel Franse als vooral Amerikaanse kunstenaars en bleef gedurende zijn hele carrière dezelfde taferelen van Parijs schilderen.  Hij stierf in het huis van zijn dochter in Chérence, waar ze aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, op 18 april 1941, hun toevlucht hadden gezocht. 

0 Gerelateerde kunstwerken te koop

All artworks