Hendrik van Steenwijk was een Nederlandse kunstenaar geboren in Amsterdam. Hij is een afstammeling van de beroemde Nederlandse schilder uit de 17e eeuw, H. van Steenwijck, die vooral bekend was vanwege zijn schilderijen van kerkinterieurs.

Opgeleid aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, begon hij zijn carrière als decorontwerper voor het theater, waarbij hij in die periode op verschillende plaatsen in Nederland werkte en woonde. Gedurende deze periode ontmoette Steenwijk prominente kunstenaars zoals Mesdag en Jan Toorop. Toorop en Steenwijk exposeerden zelfs samen in Haarlem.

Hij gaf de voorkeur aan een realistische stijl waarin hij lieflijke scènes afbeeldde. Na zijn verhuizing naar de provincie Zeeland rond de eeuwwisseling wijdde Steenwijk zijn werk aan de natuur, waarbij hij strandscènes en landschappen in een meer impressionistische stijl creëerde.

Hendrik ondernam meerdere lange reizen die thematische diepgang aan zijn werk toevoegden. Zijn verblijf in Noorwegen bijvoorbeeld stimuleerde zijn interesse in de Noorse mythologie.

In 1914 verhuisde hij naar Haarlem, waar hij de rest van zijn leven zou wonen. Diep betrokken bij het lokale kunstleven, schonk Steenwijk schilderijen tijdens liefdadigheidsevenementen en nam hij deel aan lokale tentoonstellingen.

In 1934, slechts enkele jaren voor zijn overlijden, organiseerde het Frans Hals Museum in Haarlem een expositie die aan hem was gewijd.